Vertel de rechter dat ik van mijn vrouw houd

lovingDe nieuwe film Loving vertelt het waargebeurde verhaal van het echtpaar Richard en Mildred Loving uit de Amerikaanse staat Virginia. Richard is wit, Mildred is zwart. Richards tanden zijn bruin, maar daar gaat het niet om. In de zomer van 1958, kort na hun huwelijk, worden Richard en Mildred door de politie opgepakt, want trouwen met iemand van een andere huidskleur mag niet in Virginia. Voor straf mogen ze 25 jaar niet in hun thuisstaat komen, dus verkassen ze naar Washington, ver weg van hun families en het groene landschap. Pas in 1967 oordeelt het Hooggerechtshof dat het verbod op ‘gemengde’ huwelijken onzinnig is.  Lees verder

De mannen die naar Noorwegen gaan omdat ze van de allerzwartste metal houden

blackheartsNoorwegen is niet alleen het land van fjorden en bruine kaas, het is ook de bakermat van de black metal. In de jaren negentig had het genre in Noorwegen nog een behoorlijk duivels karakter, met kerkverbrandingen en moordpartijen, maar inmiddels is de blackmetalscene een tamme toeristische trekpleister geworden. Veel inheemse metalheads hebben hun lijkenschmink en omgekeerde kruizen aan de naaldbomen gehangen; toch blijven de buitenlandse ‘blackpackers’ komen. Lees verder

Utopische ode aan de dichtkunst

patersonAls je schrijver bent, heb je momenten waarop je denkt: ik stop met het internet, ik breng een rigide structuur aan in mijn leven, ik ga wandelingen maken en eindelijk eens Infinite Jest lezen, en ik werk vanaf nu alleen nog maar met een pen en een notitieboekje. Het is een utopie, en het leven van Paterson, de hoofdpersoon van de magnifieke nieuwe film Paterson van Jim Jarmusch.  Lees verder

In maanlicht zijn zwarte jochies blauw

moonlight“In maanlicht zijn zwarte jochies blauw, dus ik noem jou Blue,” zei een oud Cubaans vrouwtje ooit tegen drugsdealer Juan, die het op zijn beurt vertelt aan de jonge Chiron, hoofdpersoon van de meesterlijke nieuwe film Moonlight. Maar wat Moonlight laat zien is dat zwarte jochies in zonlicht toch vooral zwart zijn, en wat dat in de Verenigde Staten betekent.  Lees verder

Waarom 5 december een mooie dag is om naar de film ‘Bamboozled’ te kijken

bamboozledZwarte Piet is een vernederende stereotypering van zwarte mensen, en daarmee racistisch. Niemand maakte de pijn die (mis)representatie veroorzaakt beter invoelbaar dan regisseur Spike Lee in zijn verguisde meesterwerk Bamboozled uit 2000, die op Sinterklaasavond 2016 deels te zien was in EYE in Amsterdam, in het kader van het programma ‘Looking For America’ en voorafgaande aan Lee’s eerdere film She’s Gotta Have It (1986). Lees verder

Documentaire ‘Hier is het nooit stil’ neemt je mee naar jeugd-TBS

hier-is-het-nooit-stil-3Gevangenisdocumentaires zijn bijna altijd boeiend. Ik herinner me druilerige herfstvakanties waarin ik als tiener met mijn broertje op de bank naar Discovery Channel lag te kijken, waar elke dag wel een spannende docu over een of andere Amerikaanse bajes te zien was. Dodelijke mannen in oranje pakken, met volgetatoeëerde gezichten, die elkaar om het minste de keel doorsnijden met naar binnen gesmokkelde scheermesjes, dat werk. Films met titels als Most Dangerous Prisons die het beeld schetsen dat een op de drie Amerikaanse mannen een gestoorde gek is, en het maar goed is dat er zoveel mensen achter de tralies zitten. Lees verder

Een linguist over wat hij vond van Arrival

arrivalIn Denis Villeneuves nieuwe film Arrival landen er twaalf augurkvormige ruimteschepen op Aarde, onder meer in Amerika, Rusland en China. Nou ja, landen – ze zweven een paar meter boven de grond. Om de achttien uur opent er een luikje aan de onderkant en kunnen mensen het schip in om een kijkje te nemen. Via een tunnel komen ze aan bij een enorme flatscreen, waarachter zich twee zevenpotige ruimtejoekels bevinden die rare geluiden maken.  Lees verder

De Nederlandse stagiaires die naar Suriname gaan voor romantische avontuurtjes

sosolobiToen documentairemaakster Isaura Sanwirjatmo (1987) vier jaar geleden voor het eerst met haar vader naar Suriname ging, zag ze dat er wel erg veel Nederlandse stagiaires rondliepen. Ze ging een tijdje in een stagiairehuis wonen om te ontdekken wat die daar beleven, zoals tripjes naar de jungle en seks met Surinaamse mannen, die soms als ‘stagiairejagers’ te boek staan. Twee jaar later ging Isaura opnieuw naar Paramaribo om daar de documentaire Soso Lobi – Nothing But Love over te maken, die vanaf donderdag 3 november te zien is bij CBK Zuidoost in Amsterdam. Lees verder

Mannen zijn honden

shesgottahaveitNola Darling belichaamt de seksuele revolutie van de jaren tachtig in Spike Lee’s She’s Gotta Have It (1986). Ze wil vrij zijn, heeft drie minnaars en is daar open over. Toch wil elke man haar voor zichzelf.  Lees verder

William Greaves ving de tijdgeest van de jaren ’60 in absurde documentaire

symbiopsychotaxiGeen film geeft de tijdgeest van de jaren zestig zo intelligent weer als Symbiopsychotaxiplasm: Take One (1968). Regisseur William Greaves liet verschillende acteurs in het New Yorkse Central Park één scène spelen en filmde dat. Een tweede filmploeg filmde hem en de acteurs, en een derde filmde al het bovenstaande en alles daaromheen. Meer instructies waren er niet, wel was ‘het concept’ uitgedeeld, maar dat snapte niemand.  Lees verder

Een echt Nederlandse film

De korte film Import van de Bosnisch-Nederlandse filmmaakster Ena Sendijarević (1987) beleeft deze week zijn Nederlandse première op het Nederlands Film Festival. De film gaat over een Bosnisch gezin dat in de jaren negentig in een Nederlandse nieuwbouwwijk terecht komt. Eerder dit jaar ging de film in wereldpremière op het prestigieuze festival van Cannes. In aanloop naar het NFF sprak ik Sendijarević in haar woonplaats Amsterdam over vluchtelingen, filmfestivals en Stranger Than ParadiseLees verder

Zit er licht tussen arthouse en blockbuster?

bodyandsoulBij ‘blockbusters’ denk je aan popcornfilms bij de Pathé. De term komt van een bom die zo sterk was dat je er een straat mee kon opblazen. Bij film zou hij duiden op een rij bij de kassa die zo lang is dat hij het blokje om gaat. ‘Arthouse’ betekent ‘kunsthuis’, een raar woord. Je denkt aan het filmhuis, het tegenovergestelde van Hollywood: kwetsbare wereldcinema.  Lees verder

Filmtip: Elle

ElleDe nieuwe film van Paul Verhoeven, gebaseerd op een boek met de curieuze titel Oh…, is een thriller vol enerverende schrikmomenten. Verhoeven grijpt je meteen bij de keel en houdt je tot net voor de epiloog stevig vast.  Lees verder

Het Belgisch Film Festival

bff2016Van 9 t/m 12 juni vond in Utrecht het Belgisch Film Festival plaats, een samenwerking tussen het Louis Hartlooper Complex en de VPRO. Ik deed onder meer pr, eindredactie, social media, verslaggeving en presentatie van enkele nagesprekken. Het was een gezellig en geslaagd festival en ik raad iedereen aan om volgend jaar ook te komen. Onderstaande verslagen schreef ik voor de website van het Belgisch Film Festival.  Lees verder

Filmtip: A Bigger Splash

abiggersplashAls je een goeie film wil zien moet je naar A Bigger Splash gaan, de nieuwe van Luca Guadagnino, bekend van het prachtige Io Sono l’Amore uit 2009.

Glamrockster Marianne en haar jongere minnaar Paul verblijven op een eilandje ten zuidwesten van Sicilië, waar Marianne herstelt van een stemoperatie. Ze liggen net te luieren als Mariannes ex-man Harry belt. “Haha, ik heb je gevonden!” zegt hij. “Ik land over vijf minuten, zie je op het vliegveld!” Lees verder

Filmtip: Belgica

belgicaNatuurlijk, zolang ze nog draaien moet je alle Oscarwinnende films gaan zien, maar ook dichter bij huis worden parels van films gemaakt, zoals Belgica van Gentenaar Felix van Groeningen. Net als in De helaasheid der dingen (2009) en The Broken Circle Breakdown (2012) toont Van Groeningen je in Belgica een gezellig stukje Vlaanderen: twee broers die een Gentse kroeg ombouwen tot het epicentrum van het lokale nachtleven.  Lees verder

Gedachten over filmmakers als geschiedschrijvers

hailcaesarAls ik je dit weekend op een feest zie en vraag wie je favoriete historicus is, dan is de kans groot dat je eerst “HA!” zegt en dan “WEET IK VEEL!”. Misschien kom je later nog met Geert Mak aanzetten, zo van: joh, ik lachte net wel, maar ik ken natuurlijk Geert Mak dus laten we doen alsof dat mijn favoriete is en het er daarna nooit meer over hebben. Biertje?  Lees verder