‘Bulletproof’ laat zien dat vuurwapens en onderwijs slecht samengaan

Bij ons op de Buurtschool in Noordeloos hadden we zo’n tweemaal jaars een brandoefening. Schoolhoofd Schrijver kondigde die exercitie ruim van tevoren aan, geflankeerd door het hoofd van de vrijwillige brandweer. In ons dorpje zaten de school en de kazerne in dezelfde straat; bij brand hadden ze onze lessenaars vanuit de kazerne kunnen natspuiten. ‘Als de bel drie keer luidt’, legde meester Schrijver uit, ‘sta dan op van je schoolbank, laat je spullen liggen en volg de meester of juffrouw twee-aan-twee naar de dichtstbijzijnde nooduitgang.’ Lees verder

De beschermheer van het oerwoud

silasLiberia is een warm land in West-Afrika, rijk aan natuurlijke bronnen. Niet alleen diamanten, maar ook grote bomen, beter bekend als ‘het oerwoud’. Veel van dat oerwoud is onder het bewind van oorlogsmisdadiger Charles Taylor gekapt en verkocht aan buitenlandse bedrijven, in ruil voor geld en wapens. Sinds het aantreden van president Ellen Johnson Sirleaf in 2005, die “power 2 da people” en “klaar met corruptie” beloofde, gaat de illegale houtkap gestaag verder. IDFA-documentaire Silas (gemaakt door Anjali Nayar, met als executive producer Leonardo DiCaprio, wat dat ook precies moge betekenen) volgt activistenleider Silas Siakor in zijn noeste strijd om de Liberiaanse overheid en het grootkapitaal ter verantwoording te roepen.  Lees verder

Zuid-Afrikaanse mijnwerkers nog steeds uitgebuit

strikeHet mooie aan film is dat het je in staat stelt om te reizen zonder dat je daarvoor je huis of stad uit moet. Vooral documentaires kunnen je direct inzicht geven in de levens van mensen in andere landen, waar ze het qua welvaart en vrijheid vaak slechter hebben dan wij. Door met hen mee te kijken, kun je daar meer empathie voor opbrengen — wat een goed ding is, want dat kan solidariteit en verandering tot stand brengen. Als je bijvoorbeeld weet dat bepaalde producten het resultaat zijn van uitbuiting, kies je er sneller voor om die dingen niet meer te kopen. Lees verder

Ik stalkte een Française in Amsterdam

ik-volgdeIk heb 226 volgers op Instagram en 96 op Twitter. Het is verleidelijk om te denken dat je je beter voelt als je meer volgers hebt (volg mij!), maar dat is niet zo. Op internet kun je voor een paar euro duizenden volgers kopen en mensen het idee geven dat je populair bent. We worden blijkbaar graag gevolgd, op internet althans – behalve natuurlijk door de overheid. Maar hoe is het als je offline gevolgd wordt? Of zelf iemand volgt? Tijdens IDFA Doclab geeft het werk Follower van de Amerikaanse technokunstenares Lauren McCarthy je de mogelijkheid om vijf uur lang gevolgd te worden, of te volgen. Ik gaf me op en volgde afgelopen zondagavond vijf uur lang een Française door de natte straten van Amsterdam.  Lees verder

Documentaire ‘Hier is het nooit stil’ neemt je mee naar jeugd-TBS

hier-is-het-nooit-stil-3Gevangenisdocumentaires zijn bijna altijd boeiend. Ik herinner me druilerige herfstvakanties waarin ik als tiener met mijn broertje op de bank naar Discovery Channel lag te kijken, waar elke dag wel een spannende docu over een of andere Amerikaanse bajes te zien was. Dodelijke mannen in oranje pakken, met volgetatoeëerde gezichten, die elkaar om het minste de keel doorsnijden met naar binnen gesmokkelde scheermesjes, dat werk. Films met titels als Most Dangerous Prisons die het beeld schetsen dat een op de drie Amerikaanse mannen een gestoorde gek is, en het maar goed is dat er zoveel mensen achter de tralies zitten. Lees verder