Over eclectisch lezen, pillen en de Witte Tijger

whitetigerBehalve baard, bril, borsthaar en buikspek deel ik met vermaard filmregisseur Francis Ford Coppola een eclectische leesstijl. “Mijn leesgedrag is een soort rivier waar ik vrijelijk in rondzwem,” citeerde Berend Jan Bockting hem twee weken geleden in de Volkskrant. Ik las dit en dacht: ha, mijnes ook. Toen ik tijdens mijn Engelstalige studie in Tilburg aan de academic advisor vertelde wat ik zoal las, boetseerde hij de lucht uit zijn keel met zijn Brabantse mond in de volgende klanken: “O, dus je leest eigenlijk van alles en nog wat.” Lees verder

Een interview met een anonieme man die onder de douche boeken leest

douchenSinds de uitvinding van het gebonden boek is de lezer niet meer aan de bibliotheek gebonden. Lezen kan overal: in bed, in de trein, op de wc. Iemand las eens een boek aan me voor toen we naar West-Vlaanderen reden om friet te eten en over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog te slenteren. Ook dat kan. Maar lezen onder de douche? Een kennis van me doet het, en het bevalt hem goed. Laatst sprak ik hem over zijn leesgewoonte. Hij maakte een frisse indruk. In verband met milieudefensie en zijn huisbaas wil hij graag anoniem blijven.  Lees verder

15 goede boeken die ik en mijn vrienden van De Gebroken Rug lazen in 2015

oudennieuwHet is de laatste dag van het jaar, en dus kijken we bij De Gebroken Rug terug naar de ruggen die we dit jaar braken. Onze conclusie: vorig jaar lazen we meer. Misschien hadden we het dit jaar drukker, misschien waren de boeken dikker, misschien worden we indolente dertigers met volrijpe buiken en weke breinen. Waarschijnlijk dat laatste. Toch lazen we nog genoeg dode bomen bij elkaar om een lijstje aanraders voor je te kunnen opstellen. Dit zijn de vijftien beste boeken die wij in 2015 lazen. Lees verder

De mens als machine, met een ferme streep licht

vonnegut-breakfast-of-championsIn goede boeken zit vaak een mespuntje waanzin, aldus Pieter Steinz in zijn recente essay Waanzin in de wereldliteratuur. Miguel de Cervantes, Edgar Allan Poe, Virginia Woolf—schrijvers van alle tijden lieten zich door waanzin inspireren, en sommige waren zelf rijp voor het dolhuis. Afgelopen week las ik een boek dat Steinz niet bespreekt, maar dat wel toppie de poppie waanzinnig is. Het werd me een jaar geleden aangeraden door een technicus op mijn werk. Op een ochtend zat hij met een peuk en bak koffie op het terras voor het filmhuis waar we werken. ‘Aan het ontbijt?’ vroeg ik. ‘Breakfast of Champions,’ antwoordde hij, ‘—wat trouwens ook een geniaal boek is.’ Zo ging dat.  Lees verder

Meer praten minder lezen: stellingen van Pierre Bayard

Dat je best over boeken kunt praten die je niet hebt gelezen, weet iedereen die een maand op een middelbare school heeft gezeten. Toch schreef de Franse psychoanalyticus en literatuurdocent Pierre Bayard een heel boek om dat aan te tonen, Hoe te praten over boeken die je niet hebt gelezen (2007). Ik kocht het ooit voor twee euro bij de Slegte in Nijmegen, toen ik daar tijdens mijn master melancholische middagwandelingen maakte. Lange tijd las ik het niet, begin dit jaar wel, en nu praat ik er weleens over.  Lees verder