Als je live seksshows niet meetelt dan is theater de vleselijkste kunstvorm. Mensen sluiten zich op om naar andere mensen te kijken die in dezelfde ruimte iets verbeelden met hun lichamen – een eeuwenoud en betoverend ritueel. Omdat mijn vriendin actrice is ga ik zelf geregeld naar het theater. De langste voorstelling die ik ooit zag duurde vier uur en heette Colossus. Het was schitterend, dus dat het lang duurde was oké. Bovendien was er een pauze. Maar hoe is het om een etmaal lang theater te kijken? Ik ging naar de 24-uursvoorstelling Mount Olympus: To Glorify the Cult of Tragedy van de Belgische kunstenaar Jan Fabre om daarachter te komen. Lees verder
Hendrickje Schimmel gaat het Boek der Boeken maken
Bij de Biënnale denk je waarschijnlijk aan de toonaangevende kunstmanifestatie die sinds 1895 in het stadspark van Venetië wordt gehouden. Maar sinds de jaren negentig is er ook een Gelderse versie, die om en om in Nijmegen en Arnhem plaatsvindt. Kunstenares Hendrickje Schimmel (1990) gaat voor de Biënnale Gelderland 2016 ‘het laatste boek’ samenstellen. Lees verder
Ik sprak de regisseurs van Black over hun nieuwe Hollywood-leven
Het Brusselse powerduo Adil el Arbi en Bilall Fallah zit al weer tien weken in Los Angeles. De regisseurs van de steengoede films Image (2014) en Black (2015) tekenden bij Paramount Pictures voor de regie van het langverwachte vierde deel van Beverly Hills Cop, met uiteraard een hoofdrol voor Eddy Murphy als roekeloze detective Axel Foley. Lees verder
Boeken die ik uitleende en nooit meer terugkreeg
Ik ving eens op dat er een oud Chinees gezegde is over het uitlenen van boeken: “Je bent een dwaas als je een boek uitleent, maar nog dwazer als je geleende boeken weer teruggeeft.” Leuk en aardig, maar we zijn hier niet in China. Ook ik leen weleens een boek uit en ik krijg het niet altijd terug. Ik moet leren dat te accepteren. Een boek uitgeleend is meestal een boek weggegeven. Deze boeken leende ik uit en kreeg ik (nog) niet terug: Lees verder
Wat ik verstond
Bij het binnenrijden van station Amsterdam Amstel stond ik achter twee oude vrouwtjes in beige jassen te wachten tot de trein stilstond en de deuren opengingen. “Schrijf je nog?” hoorde ik de ene aan de andere vragen. Interessant, dacht ik. “Nee,” zei ze. “Eigenlijk helemaal niet meer.” Toen, na een korte stilte: “Pijpen, dat wel.”
Hij mocht het niet vertellen
Een lange grijze man met een gele paraplu en een kleine vrouw met een chique witte jas lopen op een regenachtige donderdagmiddag het filmhuis binnen. “Is dit de plek om een kaartje voor de film te kopen?” vraagt de man. Lees verder
Teringgeil
“Ik hou ook van frikandelbroodjes,” zei een dik, zwakzinnig meisje met een neuspiercing tegen me terwijl ik mijn boodschappen in mijn rugtas stopte, onder het bord met poëtische oproepjes als “Ik ben werk zoekend / van het schonmak en ztrijk / aljeblift bel mjj met / nummer / dank wel voor / u bel.” Lees verder
Filmtip: Elle
De nieuwe film van Paul Verhoeven, gebaseerd op een boek met de curieuze titel Oh…, is een thriller vol enerverende schrikmomenten. Verhoeven grijpt je meteen bij de keel en houdt je tot net voor de epiloog stevig vast. Lees verder
Het Belgisch Film Festival
Van 9 t/m 12 juni vond in Utrecht het Belgisch Film Festival plaats, een samenwerking tussen het Louis Hartlooper Complex en de VPRO. Ik deed onder meer pr, eindredactie, social media, verslaggeving en presentatie van enkele nagesprekken. Het was een gezellig en geslaagd festival en ik raad iedereen aan om volgend jaar ook te komen. Onderstaande verslagen schreef ik voor de website van het Belgisch Film Festival. Lees verder
The watery part of the world
‘God-damn,’ Jack says.
‘God-damn,’ we say.
It is the end of a cloudy August day when two blondes pass our yacht on a red Fox 22. Hard to tell if they’re good-looking but five days on a boat certainly weighs in their favor. Our vibe is hormonal, testosterone rising like bamboo in tropical summer. Jack will say goddamn to a pig in a life vest by now. Lees verder
Filmtip: A Bigger Splash
Als je een goeie film wil zien moet je naar A Bigger Splash gaan, de nieuwe van Luca Guadagnino, bekend van het prachtige Io Sono l’Amore uit 2009.
Glamrockster Marianne en haar jongere minnaar Paul verblijven op een eilandje ten zuidwesten van Sicilië, waar Marianne herstelt van een stemoperatie. Ze liggen net te luieren als Mariannes ex-man Harry belt. “Haha, ik heb je gevonden!” zegt hij. “Ik land over vijf minuten, zie je op het vliegveld!” Lees verder
Boks is boks
Na de bokstraining bood de jongen die mijn lenzen uit mijn ogen had geslagen me een lift aan. Ik fietste sloom als een van school naar huis fietsende puber, hij kwam naast me rijden met zijn blinkend witte Seat, met het raampje open. “Pak de auto maar vast joh, dan kun je aanhangen. Waar moet je heen?” Ik moest afslaan. “Dank je,” zei ik, “maar ik moet hier afslaan.” Even later zag ik hem bij de winkel van het tankstation naar binnen gaan, denk ik.
Over eclectisch lezen, pillen en de Witte Tijger
Behalve baard, bril, borsthaar en buikspek deel ik met vermaard filmregisseur Francis Ford Coppola een eclectische leesstijl. “Mijn leesgedrag is een soort rivier waar ik vrijelijk in rondzwem,” citeerde Berend Jan Bockting hem twee weken geleden in de Volkskrant. Ik las dit en dacht: ha, mijnes ook. Toen ik tijdens mijn Engelstalige studie in Tilburg aan de academic advisor vertelde wat ik zoal las, boetseerde hij de lucht uit zijn keel met zijn Brabantse mond in de volgende klanken: “O, dus je leest eigenlijk van alles en nog wat.” Lees verder
Filmtip: Belgica
Natuurlijk, zolang ze nog draaien moet je alle Oscarwinnende films gaan zien, maar ook dichter bij huis worden parels van films gemaakt, zoals Belgica van Gentenaar Felix van Groeningen. Net als in De helaasheid der dingen (2009) en The Broken Circle Breakdown (2012) toont Van Groeningen je in Belgica een gezellig stukje Vlaanderen: twee broers die een Gentse kroeg ombouwen tot het epicentrum van het lokale nachtleven. Lees verder
Het huis van de moskee
Volgens mij was het een collega die me Het huis van de moskee van de Perzisch-Nederlandse schrijver Kader Abdolah aanraadde. Ik werkte er pas net en we hadden het over boeken, want daar komt een gesprek weleens op uit. Gevoelig als ik ben voor andermans lievelingsboeken kocht ik die week voor twee euro een harcover-exemplaar bij de kringloop op de hoek — met een mix van hoogwaardig aanbod en analfabetische klanten een goudmijn voor bibliofielen. Het boek belandde linksboven in de kast, naast Abdolahs boekenweekgeschenk De kraai. Lees verder
Gedachten over filmmakers als geschiedschrijvers
Als ik je dit weekend op een feest zie en vraag wie je favoriete historicus is, dan is de kans groot dat je eerst “HA!” zegt en dan “WEET IK VEEL!”. Misschien kom je later nog met Geert Mak aanzetten, zo van: joh, ik lachte net wel, maar ik ken natuurlijk Geert Mak dus laten we doen alsof dat mijn favoriete is en het er daarna nooit meer over hebben. Biertje? Lees verder
Filmtip: Spotlight
De journalistiek controleert de macht door de waarheid te openbaren. Dat is precies wat onderzoeksteam ‘Spotlight’ doet in de gelijknamige thriller van Tom McCarthy.
Als er bij The Boston Globe in 2001 een nieuwe hoofdredacteur aantreedt stelt hij voor dat Spotlight haar licht eens op de Katholieke kerk richt. De journalisten trekken de beerput helemaal open. Uit hun onderzoek blijkt wat we nu allemaal weten: dat priesters al ik weet niet hoe lang kinderen misbruiken, en dat leidinggevenden dat oogluikend toelaten. De Katholieke kerk is een door en door verrot instituut. Lees verder
Een interview met een anonieme man die onder de douche boeken leest
Sinds de uitvinding van het gebonden boek is de lezer niet meer aan de bibliotheek gebonden. Lezen kan overal: in bed, in de trein, op de wc. Iemand las eens een boek aan me voor toen we naar West-Vlaanderen reden om friet te eten en over de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog te slenteren. Ook dat kan. Maar lezen onder de douche? Een kennis van me doet het, en het bevalt hem goed. Laatst sprak ik hem over zijn leesgewoonte. Hij maakte een frisse indruk. In verband met milieudefensie en zijn huisbaas wil hij graag anoniem blijven. Lees verder
Peer em erin is een levensfilosofie
Sinds september 2015 maken Jan Jaap Glerum, Marnix Damsteeg en Rezenne ‘Poernaka’ Gidey de radioshow Peer em erin op de Utrechtse internetradiozender Stranded FM. Hun programma, dat iedere eerste zondag van de maand vanaf één uur ‘s middags te horen is, bestaat naast obscure muziek en droge humor uit een aantal rubrieken, zoals liefdesadvies, ingezonden brieven en financiële berichten. Kwaliteitsgelul onderbroken door muziek, is hoe ze het zelf noemen. Tussen kerst en oud en nieuw sprak ik de mannen in Kafé België aan de Utrechtse Oudegracht over het hoe, wat en waarom van hun radioshow. Dit is hun verhaal. Lees verder
Er hätte die Welt verändert
Het is geen uitgemaakte zaak dat het naziregime omvergeworpen zou zijn als de bom van meubelmaker Georg Elser, over wie nu de film Elser te zien is, acht tot dertien minuten eerder was afgegaan. Filmjournalisten Floortje Smit en Bor Beekman beweren dat in de Volkskrant van afgelopen donderdag. ‘Eén wilskrachtige, maar doodgewone man had het naziregime zomaar omver kunnen werpen,’ schrijft Beekman. Lees verder