In je eentje dingen ondernemen kan best leuk zijn. Alleen naar de film bijvoorbeeld, heerlijk. Het liefst als het niet druk is, bijvoorbeeld een dinsdagmiddag. Solo op reis kun je je heel vrij voelen. Je hoeft met niemand rekening te houden, kan doen wat je wil en je komt vanzelf wel iemand tegen om mee te praten. Alleen naar een themafeest gaan waar je niemand kent, zonder je te verkleden, na een lange werkdag, is een grotere uitdaging, vooral als je iemand bent die van dingen houdt zoals in je eentje naar de bioscoop gaan. Lees verder
Ambitie, rouw en liefde
Twee jaar na La la land komen Damien Chazelle en Ryan Gosling met een nieuwe film over de offers die mensen maken voor hun ambities. Deze keer geen kleinburgerlijke aspiraties als een beroemd actrice worden of een podiumcafé beginnen. First man gaat over de Amerikaanse droom om de maan te bereiken en weer terug te keren – een reis die overigens al sinds 1902 op het witte doek verbeeld wordt, toen Georges Méliès La voyage dans la lune uitbracht. Maar tomeloze ambitie heeft, net als de maan, een duistere zijde. Door je blind te staren op een punt in de verte verlies je het hier en nu uit het oog. Wat is beter dan ambitie? Liefde, aldus First man. Lees verder
De gaskamer op het witte doek
De nieuwe Russische film Sobibor vertelt het ‘waargebeurde’ verhaal van een groep gevangenen die op 14 oktober 1943 uit het vernietigingskamp Sobibór ontsnapten. Dat is drie dagen na de release van deze film exact 75 jaar geleden, een macaber publicitair haakje. Sobibor is het regiedebuut van acteur Konstantin Khabenskiy, die ook de hoofdrol voor zijn rekening neemt. Hij speelt de Joods-Russische held Alexander ‘Sasja’ Petsjerski, krijgsgevangene en leider van de opstand in het kamp. Lees verder
De alledaagsheid van seksueel geweld
De hoofdpersoon uit de nieuwe Nederlandse film Light As Feathers is de puberjongen Eryk, en de belangrijkste gebeurtenis in de film is dat hij zijn twee jaar jongere buurmeisje dwingt om seks met hem te hebben. Ze wordt zwanger, Eryk krijgt op z’n flikker van z’n ma en oma, en hij mag zijn buurmeisje niet meer zien. Lees verder
Oerol-krant
Dag afgelopen twee weken verbleef ik op Terschelling om te schrijven voor de Oerol-krant. Ik sprak landschapskunstenaar Theun Mosk over het Antropoceen, acteur Anne Stam over clean worden, schreef over voorstellingen als Pinokkio en Valavond, en interviewde een hele rits interessante eilanders. En nog veel meer. Het resultaat – tien prachtige kranten – kun je hieronder bekijken, of via deze link. Lees verder
Geen keus
Mijn korte verhaal Geen keus is gepubliceerd in Tijdschrift Ei #59, met illustraties van Anika van Loon, die ik niet ken maar die wel mooi kan tekenen. Ik schreef het verhaal in mijn tweede jaar aan de Schrijversvakschool, toen ik les had van Rob van Essen, een goeie schrijver (lees hem!). Je vindt mijn verhaal hier.
23 dansers spelen voetbalwedstrijd na
Voetbal en toneel hebben best veel met elkaar gemeen. Je kunt naar beide kijken, vanaf de bank of een tribune. Sommige spelers gaan bij het minste tikkie theatraal naar de grond, anderen springen in het publiek of trekken hun shirt uit. Na afloop krijgen ze applaus en soms een paar centen, en het publiek drinkt nog een biertje aan de bar om na te praten over het schouwspel. Lees verder
Freek van Kraaikamp over zijn debuutroman
Bij ‘hooligans’ moet ik altijd aan See You All van Koudlam denken, een nummer dat ik nogal eens heb opgezet rond vier uur ’s nachts op een of ander huisfeest bij gebrek aan betere ingevingen. De clip blijft fascineren: twee legers van mannen beuken genadeloos op elkaar in, op een parkeerplaats in een Oostblokdorp. Er lijkt iets mannelijks van uit te gaan: zij aan zij als broeders je lichaam inzetten als vechtmachine. Je bent één groep, steunt één club, en één leider is er waarschijnlijk ook. Geen twijfels, geen zwakte. Vooraf is het flink snuiven geblazen en na afloop drink je samen twintig bier. Je voelt je lekker en mannelijk. Dat is ook het universum van Elitepauper, de debuutroman van Freek van Kraaikamp (33), chroniqueur van de rauwste voetbalcultuur. Lees verder
Interview in Univers over hoe het nu écht met me gaat
’s Werelds grootste autoriteit op gebied van zandkunst
Jimi Hendrix zong het al: kastelen van zand worden uiteindelijk door de zee opgeslokt. En geldt dat niet voor alles wat we bouwen? Vanuit het perspectief van het universum zijn wij een druppel op een tektonische plaat. Niets is blijvend, zelfs marmer vergaat uiteindelijk tot stof, en al het andere ook. Dat is een reden om mooie, bijzonder dingen te verzamelen en goed te bewaren, zoals in musea gebeurt. Om dat weer eens bij mensen onder de aandacht te brengen gaat vandaag de Nationale Museumweek 2018 van start, met in Zaltbommel de onthulling van een gouden zandsculptuur gebaseerd op Slot Loevestein. Lees verder
Iedereen kan wat leren over ecologie in de club
Bij Engelse filosofen denk je snel aan keurige heren met heldere verhaaltjes, alledaagse voorbeelden en onderkoelde humor. Timothy Morton (Londen, 1968) is totaal anders. Hij is meer het type dat je op zondagochtend tegen het lijf loopt in de Berghain, en dan nog scherp genoeg is voor een vertoog over Interstellar, Heidegger en Coca-Cola. In zijn boeken over ecologie legt hij onnavolgbare verbanden tussen wetenschap, kunst en filosofie. Maar de boodschap die hij overbrengt blijft altijd helder: de ramp is al geschied, het is tijd om ons te verzoenen met de biosfeer. De mens is namelijk de biosfeer. Lees verder
Soundtrack van de eindtijd
Filosoof, hoogleraar, man met duistere gedachten – dat is Timothy Morton (49), schrijver van Duistere ecologie en Ecologisch wezen, beide net vertaald naar het Nederlands. The Guardian noemde hem een klein jaar terug de filosoof-profeet van het Antropoceen, een blurb die nu uiteraard op al zijn boeken prijkt. Hij heeft een hoop noten op zijn zang over ecologie, maar waar hij ook veel over vertellen kan is muziek, en daar heb ik het laatst met hem over gehad. Lees verder
Selle royal
Het is twee voor half zeven als Rudi wakker wordt van het langzaam in kracht toenemende licht en geluid van zijn Philips-wekkerradio. Hij snuit zijn neus, luistert naar het nieuws op Radio 4 en loopt na het weerbericht op zijn pantoffels naar beneden om de verwarming en de waterkoker aan te zetten. Onder de douche spoelt hij zijn aanzienlijke neus met zout water. Lees verder
Geen keus
Zie de jongen. Hij schuifelt op zijn Spiderman-sokken de trap af. Hij heeft de voorkant van zijn trui omgeslagen tot een soort buidel, en draagt zo zestien grote knikkers en een doos damstenen naar beneden. De rand van zijn trui houdt hij met twee handen vast, waardoor hij een beetje voorover moet hellen om zijn voeten te zien en geen hand meer vrij heeft om de trapleuning vast te kunnen houden. Stapje voor stapje daalt hij af. Lees verder
Een mooie dag voor snoek
Hans wil een snoek vangen. Hij droomt er vaak over, zo’n drie ochtenden per week schrikt hij wakker uit een woelige snoekdroom, en wanneer zijn vriendin hem ’s morgens vraagt wat hij die nacht gedroomd heeft, voordat ze hem vraagt wat hij die dag gaat doen, antwoordt hij meestal ‘Dat ik een snoek ving’, want dat is wat hij vaak droomt, en daarna ‘Dat weet ik nog niet’, want hij doet niet zo veel. Vandaag vallen zijn antwoorden bijna perfect samen, want vandaag gaat Hans proberen, na enige aansporing van zijn vriendin, om zijn droom om een snoek te vangen te verwezenlijken. Lees verder
Reizen zonder geld
Op 7 december 2017 ontvang ik een mailtje van ene Mundo. Hij heeft “met plezier en herkenning” mijn interview met Raoul Martinez gelezen en schrijft dat hij een verhaal te vertellen heeft: tien maanden lang leefde hij zonder geld, omdat geld voor hem een blok aan zijn been was. Zijn inzichten komen in een boekje te staan, Geld gaat nooit over geld. “Mijn ontdekkingstocht naar het besef dat geld nooit over geld gaat,” schrijft hij. Lees verder
Van Enckevort is niet bang voor rood, geel en blauw
In mijn geboortejaar 1986 sneed een Amsterdammer met een stanleymes een paar flinke japen in een schilderij van Barnett Newman. Zijn schilderij Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III was groot en cadmiumrood. Sommige mensen vonden dat overweldigend, alsof ze oog in oog met God zelf stonden, terwijl anderen het maar niks vonden en boze brieven stuurden naar het Stedelijk. Het doek kapotsnijden ging ver – al kun je beter schilderijen kapotsnijden dan mensen. En nu hebben we het er tenminste nog eens over, toont The End of Fear, een documentaire van Barbara Visser. Lees verder
Downsizing neemt krimp van de economie erg letterlijk
Economische groei zorgt voor innovatie, werkgelegenheid en welvaart. Dat klinkt geweldig, en het is zeker fijn om nuttig werk te doen en nieuwe dingen te ontdekken. Maar op een planeet met beperkte bronnen en beperkte ruimte voor afval, kan de mensheid niet alsmaar meer spullen blijven produceren en consumeren. Het houdt een keer op. Lees verder
Nadine Strauss onderzocht relatie nieuws en aandelen
In november 2017 verspreidde persbureau Bloomberg het bericht dat het helemaal niet goed ging met het Franse bouwbedrijf Vinci. De financieel directeur zou ontslagen zijn, de boekhouding was niet op orde en er was een verlies van 3,5 miljard euro. Binnen 9 minuten daalde de koers met 23 procent. Er was alleen één dingetje: het was nepnieuws, het persbericht was een hoax. Bloomberg rectificeerde, het aandeel herstelde zich, en intussen waren een paar mensen steenrijk geworden. Lees verder
‘Mesteren’ is een vreemde ode aan de patriarchale kunstenaar
Als het de bedoeling was dat ik als kijker een hekel zou krijgen aan de hoofdpersoon van de nieuwe Deense film Mesteren, dan is dat gelukt. Simon is een succesvolle kunstenaar van rond de 60. Heel de dag loopt hij in zijn flanellen pyjama te knutselen, soms met een foute trui eroverheen, en hij draagt een bril met blauwe glazen. In zijn gigantische atelier aan huis zoemen meer dan tien creatives als werkbijen om hem heen. Zijn beeldschone vrouw ‘Darling’ van 41 doet het zakelijke gedeelte, terwijl Simon ondertussen regelmatig en met haar toestemming copuleert met een nog mooiere vrouw van 25. Het is ten slotte een kunstenaarsmilieu, geen kleinburgerlijk modelgezin. Lees verder